Blaasontsteking kat verhelpen

Blaasontsteking of cystitis bij de kat komt regelmatig voor. Met name gecastreerde katers kunnen hier meerdere malen in hun leven last van hebben. Er zijn twee vormen van blaasontsteking, namelijk Idiopathisch en bacterieel. Idiopathisch betekent dat er geen oorzaak te vinden is. Dit komt het meeste voor. Minder voorkomend is de bacteriële vorm die vaker bij honden de hoofdoorzaak is voor blaasontsteking. Meestal wordt deze ontsteking veroorzaakt door de E-coli bacterie.

Een ontsteking van de urinewegen kan opgedeeld worden in:
– cystitis (ontsteking van de blaas)
– urethritis (ontsteking van de urethra)
– pyelonefritis (ontsteking van de nieren/nierbekken)

Vaak wordt ook beweerd dat een bacteriële urineweginfectie optreedt door bacteriën die vanuit de anus getransporteerd worden naar de vagina/penis van de kat, bijvoorbeeld door middel van likken.

Symptomen van een urineweginfectie zijn:
– frequent urineren
– kleine beetjes urineren (strangurie)
– bloed in de urine (hematurie)
– troebele urine
– pijn bij urineren (dysurie)
– stinkende urine
– overmatig genitaliën likken
– overal urineren

De diagnose urineweginfectie wordt door uw dierenarts vastgesteld. Dit kan hij doen door middel van een urineonderzoek, bacteriële kweek en eventueel een röntgenfoto/echografie (uitsluitend blaasstenen). Hiermee wordt ook bepaald of het idiopathisch of bacterieel is.

Behandeling van urineweginfecties

Bij de acute vorm wordt meestal antibiotica en een pijnstiller ingezet. Bij de chronische vorm wordt een kweek ingezet om te bepalen welke antibiotica nodig is. Meer water drinken is zeer belangrijk, eventueel aangevuld met natte voeding. Daarnaast is het belangrijk om genoeg kattenbakken in huis neer te zetten. Bij langharige katten moet het gebied van de genitaliën goed schoongehouden/geknipt worden.

Chronische blaasontsteking die ontstaat door aanmaak van blaasstenen/blaasgruis hebben geen baat bij een antibioticakuur. Bij het urineonderzoek worden kristallen gevonden in de urine, meestal betreft het struviet kristallen of calciumoxalaat kristallen. Deze kunnen zich gaan ophopen in de penispunt waardoor de kat niet meer kan urineren. Dit is altijd een spoedgeval!

De symptomen hiervan zijn dat de kat probeert te urineren maar er komt niks uit, de kat blijft herhaaldelijk door zijn knieën zakken of blijft heel lang op de kattenbak zitten. Heel hard miauwen van de pijn. Wil niet meer eten. En ze hebben een keiharde zeer pijnlijke buik. Dit probleem komt het meeste voor bij gecastreerde katers.
De therapie is om eerst de urinewegen vrij te maken zodat de kat weer kan plassen. Eventueel moet er een operatie verricht worden om de blaasstenen/blaasgruis te verwijderen. Verder als nazorg moet het dier op speciaal voer gezet worden om te voorkomen dat er weer nieuwe stenen/gruis wordt aangemaakt. Dit voer verlaagt de pH-waarde van de urine waarbij steenvorming wordt voorkomen.